WIE ZIJN WIJ?

 Muziekvereniging Fanfare Nooit Gedacht

Fanfare Nooit Gedacht, sinds 1905 een begrip in de Loi...

In 1905 richtten enkele notabelen van Wellerlooi een muziekvereniging op; Fanfare Nooit Gedacht. Voor Archief de Loi heb ik heb ik enkele anekdotes van de inmiddels 110-jarige Fanfare op een rijtje gezet. Hierbij heb ik dankbaar gebruik gemaakt van het jubileumboek 100 jaar Fanfare Nooit Gedacht, de jubileumuitgave van d’n Uutlaotklep en de archieven van Archief de Loi. Als je de verhalen leest is het bijna een wonder te noemen dat de fanfare al 110 jaar bestaat. Ze hebben veel tegenslagen overwonnen zoals u zult lezen….

Oprichting
1 december 1905 is de officiële oprichtingsdatum, Antoon Hermans wordt president en directeur Louis Timmermans. Een president heet tegenwoordig voorzitter, directeur is nu dirigent. In het huishoudelijk reglement staat dat een lid dat zonder afmelding wegblijft of te laat komt bij een concert, een boete krijgt van 30 resp. 6 cent. Was je te vaak afwezig bij repetities of uitvoeringen, dan kon je door alle leden als lid weggestemd worden.

Uitstapje naar Wellsche Mehr
In 1907 is er een uitstapje gemaakt naar het ‘Wellsche Mehr’. Het regende zo hard dat er maar één muziekstuk uitgevoerd werd. Door dikke regen en dikke duisternis ging men tegen de avond terug naar Wellerlooi. Onder invloed van bier en nadere invloeden ontstond er ruzie, waarbij één van de instrumenten deerlijk gehavend werd. Twee vechtenden werden spoedig gescheiden. Het gevolg was dat de heer H. Hagens zijn ‘ontslag nam’ als lid van de fanfare.

Vaandel
In 1912 wordt de contributie verhoogd van 3 cent naar 6 cent per maand. In dat jaar is het in Kevelaer bestelde vaandel klaar en treedt de porte drapeau (vaandeldrager) aan. Deze vaandeldrager krijgt bij zijn huwelijk een serenade, tegen de zin van pastoor Wierts. Hierdoor is de fanfare niet meer welkom bij kerkelijke aangelegenheden.

 
Kommer en kwel in de twintiger jaren
Tijdens de eerste wereldoorlog zit het niet mee, er is gebrek aan petroleum en licht, de Spaanse griep heerst en de dirigent is ziek. Om de dirigent weer snel op de been te krijgen, krijgt hij een konijn. Het loopt nog steeds niet erg voorspoedig de daaropvolgende jaren. In 1920 zijn er nog 16 spelende  leden en tot overmaat van ramp  vertrekt de eerste bugel naar Afferden. In 1922 weer een klap, de eerste piston vertrekt. Het gesukkel gaat maar door…de Utrechtse Hanzebank gaat failliet. Dit is een strop van 400 gulden voor de fanfare. Dit betekent dat er geen geld is voor een Ceaciliafeest en ook niet voor een jaarvergadering. In 1924 geeft pastoor toestemming voor een concert in de kerk in verband met Sint Katrien. Weer pech, in verband met mond en klauwzeer gaat het concert niet door. In het jaar daarna (1925) is er een overstroming in Wellerlooi, het zit de fanfare weer tegen. De kast met muziekstukken staat onder water. Positief nieuws is dat in het jaar 1926 de boete voor het niet of te laat komen vervalt. Toch moesten er in die periode toch weer verschillende tegenslagen opgevangen worden, de eerste tuba en de eerste bariton vertrekken naar België en tijdens de jaarlijkse bedevaart naar Tienray barst het vel van de dikke trom. De pastoor, die ook al vier processiemarsen schonk, betaalt ook het vel van de trom. In 1928 is er geen geld meer in kas, geen Ceaciliafeest en ook geen uitstapjes. Omdat zaal Goossens sluit heeft de fanfare geen repetitielokaal meer, maar gelukkig kunnen ze in de bakkerij van J. Hendriks terecht. Daar wordt gerepeteerd voor een concert in Well. Omdat het huren van een vrachtauto om gezamenlijk mee naar Well af te reizen mislukt, gaat een deel van de muzikanten per fiets, en een deel per tram. Hierdoor komen muzikanten te laat waardoor de fanfare ‘in boete vervalt’.

 Op de achtergrond het oude huis van Van Rensch

1930-1959
In 1930 ging het met de financiën niet al te best. Daarom werd besloten om het zilveren jubileum in 1931 te vieren. Dat was een groot succes, het geld stroomde die dag binnen: “De president droeg die avond in zijn handkoffer 1648 gulden en 33 en een halve cent naar huis, waarvan ruim 777 gulden zuivere winst”. Hierna keerde het tij. Er werden rond die periode 10 nieuwe instrumenten gekocht voor een bedrag van 571,70 gulden. Interessant om te vertellen is dat in 2015 voor meer dan 10.000 euro elf instrumenten zijn gekocht, mogelijk gemaakt door subsidies, maar toch… Voor het Ceaciliafeest van 1932 kreeg de fanfare 25 konijnen. Van de jaren 1934 tot na de bevrijding zijn geen documenten in bezit van de fanfare en daardoor kan over deze periode niets bijzonders vermeld worden. 

In de notulen van 1947 lezen we dat de stemming van de leden prima is, die van de instrumenten twijfelachtig. Uitvoeringen door de fanfare worden samen met voetbalvereniging Resia georganiseerd, ‘ten profijte der gezamenlijke beurzen’. Samenwerking was en blijft belangrijk in een kleine dorpsgemeenschap. De volksspelen in 1948 zijn succesvol voor fanfareleden; Jan Derks wint het balkruien en Piet Litjens fietst het hardst. Tijdens de drijfjacht op konijnen voor het Ceaciliafeest verliest Grad Nillesen (in volksmond Boerke genaamd) bijna een oog. Gelukkig liep het goed af. 27 Muzikanten telt de fanfare in die periode. Mooi is het verslag van de Fancy Fair met Sinte Katrienkermis: ‘Er zijn een veulen, hazen, konijnen, kippen en vlaaien te winnen’. ‘ In de zaal waar buksen knallen, ringen om flessen rinkelen, zegt Grad Nillesen: “ denk om ’t veulen…denk om ’t veulen”…en de ganzen en kalkoenen spuiten al protesterend grote flatsen in hun omgeving.’

 1955      Oprichting Drumband (concours in Oirlo, ong. 1976)

 De zestiger jaren

In 1960 is er geen overeenstemming over de aftredende leden op de jaarvergadering want het notulenboek is zoek. In die periode valt ook het repetitiebezoek tegen, er worden strenge maatregelen genomen. Iemand die twee keer achter elkaar niet komt, moet verantwoording afleggen aan het bestuur. Van de leden komt het verzoek om een pet en het verzoek om vrij drinken met het Ceaciliafeest.

  Eind jaren 60

 Eind jaren 60

 100 jaar bestaan 2005

De vereniging is voor geen kleintje vervaard, ondanks kleine en soms grote tegenslagen uit het verleden is het nog steeds een levendige vereniging waar samen muziek maken en plezier hebben de boventoon voert. Het doel van de fanfare : ‘Samen muziek maken’ heeft er toe geleid dat de fanfare in december 2013 een muziekvereniging is geworden. Dat betekent dat niet alleen muzikanten welkom zijn die een fanfare-instrument (koper) bespelen, maar dat ook muzikanten met harmonie-instrumenten (hout, bv klarinet) lid kunnen worden van muziekvereniging Fanfare Nooit Gedacht.

Jubileumjaar 2015
Tijdens het jubileumjaar (2015), werd in mei een tof concert samen met de pop/rockgroep Bad Monday uit Wellerlooi gehouden. En in november 2015 een dinnershow om u tegen te zeggen. Een show met heerlijk eten en vele muzikale hoogtepunten.
Onder andere het lied ’t Durp met als refrein:

Door enthousiaste muzikanten, vrienden van de fanfare en door samenwerking met verenigingen en vrijwilligers uit en rond Wellerlooi kon de fanfare 110 jaar oud worden.
De Loi is en blijft de Loi, dus voor de komende 110 jaar, ziet het er goed uit voor de fanfare….

 110 jarig bestaan

Artikel aangeleverd door Christien Steegh-Deckers 

Februari 2016